Азақ жүздерінің қалыптасуы

Түркі кейіннен Батыс және Шығыс қағанаты этникалық тарихта жаңа толқын туғызды. Қазақстан үшін батыс түркі қағанатының ролі зор, оның құрамына Шығыс және Оңтүстік Қазақстан аймағымен Жетісу кірді. Қағанаттың тайпалық негізін түркі тайпаларының одағы құрады, үйсін, қаңлы тайпаларын да ерекше роль атқарды. Сонымен бірге Шығыс Қазақстанда, Тарбағатайда қоныстанған қарлұқтар, түркештер – Балхаш пен іле Алатауын мекендеген. Ыстық көлде қоныстаған шегіл тайпалары.

Батыс қағанаттың құрылуы және одан әрі қарай даму тарихы, әлеуметтік экономикалық институттар мен мәдениет сабақтастығының сақталуын жорамалдайды. Сонымен бірге бұл мемлекеттік құрылымдардың тарихына сыртқы күрделі оқиғалар, батыс пен шығыстағы соғыстар, тайпалық қауымдастықтардың көптеп қоныс аударулары да әсер етті.

Батыс Түркі қағанаты тарихына түркеш – Шу Іле алқабының тайпаларын біріктірген, орталығы Талас өзені бойындағы Суяб қаласы. Түркілер егіншілікке бет бұрды. Сосын 8 ғасырда қарлұқ қағанаты тарихы басталды. Қарлұқ конфедерациясы тайпалары Алтайдан Жетісуға қоныс аударды.

Қарлұқ конфедерациясы құрамына: тұхси, шігіл, азкин, дұлу, халадж, чарук, аргу, барсхан кірді. Олардың кейбірі бұрын түркештердін құрамында болған. Сонымен бірге оғыз, ұйғыр, Жетісу соғдылықтар кірді. Оғыздардың негізгі тобы Арал бойына кетті. Қарлұқ этносаяси қауымдастығында еуропа тектес нәсілдер басым болды. Қарлұқтардың басым көпшілігі Мауараннахрға қоныс аударып, өзбек ұлысының бір бөлігін құрады.Оңтүстік Қазақстан аумағында оғыздар мемлекеті қаңлы мен қаңғар – печенег тайпаларын және Сырдария алқабындағы ас, алан этникалық топтарын біріктірді. Оның ішіне чагр, шарук, халаджлар да кірді. Кейіннен оғыздардың көп бөлігі Орта Азияға қоныс аударды, ал қалғаны Қазақстан аумағындағы жаңа этносаяси одақ қыпшақтар мемлекетінің құрамына кірді.

Қазақстанның солтүстік, шығыс, Орталық аудандарында VIII-IX ғасырларда қимақ және қыпшақ тайпалары өмір сүрді, сонымен қатар ерте феодалдық мемлекет сақталды. Қимақ саяси бірігуіне көшпелі, жартылай көшпелі түркі тайпалары – қыпшақ, эймур, имақ, татар, т.б. кірді.

Қимақ мемлекетінің жалғастырушысы болып қыпшақтар, қимақ одағының ең ірі тайпасы қалды.

Ерте феодалдық қоғамдық қатынастардың қалыптасуы мен орнығуы, шаруашылықты жалпы түрі, мәдениет, түркі тілінің негізгі тіл ретінде бекуі этникалық процестердің дамуына ықпалын тигізді. Көне және орта ғасырдағы Қазақстан тайпаларының табиғи геграфиялық, шаруашылық жағдайларына байланысты, тарихи, саяси негіздерге сәйкес, олар бірнеше этномәдени топтарға бөлінді. Жетісу мен Түркістанда, Орта, Солтүстік, шығыс Қазақстанда және Каспий, Арал маңайында. Ортағасыр Қазақстаны осылай бөлінуді бекітті, бірақ олар өзара қарым қатынасын тоқтатқан жоқ. Этникалық процестерге саяси факторлар әсері күшейді.

Қазақстанның оңтүстігіндегі тайпалардың бірігуі шаруашылық және мәдени ынтымақтығы күшейді, сонымен бірге Орта Азия халқымен өзара бірлестікке саяси бағдарлануы, оған олардың көп жылдар бойы Қарахан феодалдық мемлекеті құрамында болуы ықпал етті. Қарахан хандығы Орта Азияның Шығыс Түркістанды, Қазақстанның оңтүстік шығысын алып жатты.

Отырықшы егіншілер мен көшпелі малышларды біріктіріп, Қарахан мемлекетінің құрылуында Жетісуды мекендеген яғма, шігіл, қарлұқ тайпаларының ролі зор. Осы тайпалардың жергілікті халықпен тіл табысуы, Орта Азияда өзбек ұлсының қалыптасуының елеулі кезеңі болды. Салыстырмалы дамыған қоғамдық қатынастар жағдайында бұл мемлекетте этноәлеуметтік жағдай орныға бастады.

Сөйтіп, біртіндеп Қарахандарың саяси тағдыры, оның біртіндеп екі Шығыс және батыс қағанатына ыдырауына әкелді.

Қыпшақ тайпаларының мемлекеттік бірігуі ХІ-ХІІ ғасырларда Еділ мен Жайықты жайлаған жалпы түркі тайпаларымен этносаяси, шаруашылық, мәдени қатынастарының өрбуіне ықпал етті. Қыпшақ конфедерациясы құрамында қимақ, байандұр, баяут, қаңлы, тоқсоба, албүрлік, иета т.б. болды. ХІІ-ХІІІ ғасырларда қыпшақтар, қарлұқтар сияқты ерте феодалдық тектес ұлыстарды құру жолында болды. Бірақ кейінгі жүздіқтар оқиғалары бұл ірі этносаяси қауымдастықты ыдыратып, шығыс қыпшақтарын қазақ, қырғыз, өзбек, қарақалпақ, ноғай ұлыстарын қалыптастыруға қатысты етті.

ХІІІ ғасырдың І ші оңжылдығында Қазақстан аумағында Шыңғысхан шабуылынан кейін, Алтайдан көптеген найман, керей тайпалары қоныс аударды.

Олардың тілдік және этникалық негізі туралы, олардың түркі тілдес және монғолтілдес деген жорамал бар. Бұл ерте таптық белгілерімен мемлекеттік саяси қауымдастық. Олар кейін қазақ ұлысы құрамына кірді. Себебі олар ХІІІ ғасырда Қазақстан аймағында құрылып, феодалдық қатынастарды бекітіп, мемлекеттік құрылымдар құрып, егіншілік – отырықшылық мәдениетін дамытып, сонымен бірге тайпалармен халықтардың рухани мәдениетін дамытып, олардың бірігуіне жағдай туғызды.

ХІІ-ХІІІ ғасырларда Қазақстан аумағында әрқилы түркі тайпаларын бір ұлысқа біріктіру жағдайы туды. Олар бір аумақта тұрды, ортақ шаруашылықпен айналысты, ортақ тіл, ортақ тұрмыс және мәдениеті болды.Бірақ бұл табиғи, тарихи кезең Шыңғысхан шапқыншылығының кесірінен ғасырларға кейіндетіп тасталды.

Монғол басқыншылығының нәтижесінде қазақ ұлысының негізін құраған көптеген халықтар, құлдыққа айдалып, Қазақстан аумағынан жаугершілікке тартылды.

Жаңа этникалық компонент қосылды, моңғол руы мен тайпалары, осының нәтижесінде Қазақстан аумағына қоныс аударған.

Түркі тайпалары, Қазақстанды мекендеген, енді Шыңғысханның ұлдары құрған мемлекеттер арасында қалды. Жошы, Шағатай, Угедей ұлыстары кейіннен Қазақстанның жекелеген аудандары Алтын Ордаға, кейіннен Ақ Ордаға кірді.

Монғол феодалдарының жайылымдарды басып алуы, жергілікті халықтың қоныс аударуына әкеп соқты. Феодалдық соғыстар, өзара кикілжің, саяси ыдырау ұлыстардың ұсақталуына, бөлінулеріне, түркі тайпалары мен рулардың қоныс аударуына әкелді. Монғол жаугершілігі антропологиялық тектес жергілікті түркі халқында монғол сипаттарын күшейтті, бірақ монғол этникалық топтары аздығына байланысты, байтақ далаға ассимиляцияға ұшырап, түркілер ортасына сіңіп кетті.

Монғол жаугершілігі Қазақстан аумағындағы этникалық процестерге үлкен әсерін тигізді. Ол негізгі саяси фактор, жаңа этноәлеуметтік қауымдастықтардың құрылуына жол ашты.

Үшінші эволюциялық жол Қазақстан аумағында ерте феодалдық ұлыстар құру жолы үзілді. Этникалық тұрпаттан қарағанда, көптеген өзгерістер болды, атап айтқанда, халықтың құрамы өзгерді, этноәлеуметтің ұйым, әлеуметтік экономикалқ шарттар өзгеріске ұшырады.

Басып алынған халыққа қарағанда, монғолдар саны аз болды, бірақ олар әр ұлыстар – мемлекттерде билеуші және әскери күшке ие болды.

Бірақ біртіндеп неғұрлым саны көп түркітілдес халықтарға араласып кетті, олардың салт дәстүрлерін, тілін қабылдады. Жергілікті халықты “мыңдыққа”, “тумекка” бөліп, көшпелі тайпаларды ұлыстарға бөліп, монғолдархалықты араластырып, ірі тайпаларды жаңа орындарға көшіріп отрды. Батыс Қазақстанның аумағында бұл процесс жылдамырақ жүрді, себебі оның экономикалық жағдайы ерекшеленген, отырықшы және көшпелі халықтың қатынасы, жаңа қалалар салу, ескі қалаларды сақтау – осының бәрі Алтын Орда қоғамының жеделдеп әлеуметтік дамуына әкелді.

Көне тарихи этнографиялық аймақ – қыпшақ, үйсіндер одағының қоныстанған жерінде құрылған Ақ Орда мен Моғолстан XIV-XV ғасырларда жергілікті Қазақстан тайпалардың негізгі этникалық ортасы ретінде сақталды.

XV ғасырда қалыптасқан ұлыс көрші елдер арасында және жазба деректерде “қазақ” атауымен белгілі болды. “Қазақ” этнонимінің шығу тегі көп жылдар бойы дау туғызып, ғалымдар үшін ізденістер көзі болды.

Жазбаларда бұл термин әуелі әлеуметтік мағнада қолданып, “өз мемлекетінен тайпалар мен руларды бөліп алып, ерекше өмір іздеген” адам дегенді білдіреді. Деген (В.В.Бартольд). Ал «Тарих-и-Рашиди» және басқаларда “Қазақ” деген термин Жәнібек пен Керей бастаған саяси топтар, (Жетісуға көшіп кеткен) әуелі өзбек-қазақ, ал кейіннен – қазақтар. XV ғасырда өзбек және қазақ терминдердің нақты этникалық мағынасы болмаған. Жәнібек пен Керей хандыңының күшеюімен, оларға бағынышты барлық халық қазақ деп аталған. Біртіндеп “қазақ” термині этникалық мағнаға ие болып, этноним ретінде Дешті Қыпшақ Жетісу және Оңтүстік Қазақстандағы қалыптасқан түркі халықтары үшін де қолданылған. XV ғасырдың аяғында халықтар яғни жаңа этникалық қасиеттер пайда болды. Ол көптеген ғасырлардың, терең, әрқилы процестердің нәтижесі. Бұл жаңа қасиет – Орта Азияның түркі тілдес халықтарының негізгі ерекшелігі болды.

Халықтың, бұрын моңғол ұлыстарында болғаны сияқты, ұзақ уақыт XIV-XVғ. Жеке мемлекеттер жүйесіне кіргені жоғарыда айтылған факторлар әсерін күшейте түседі, соның нәтижесінде Қазақстан жерінде үш жүз түрінде бірнеше этникалық бірлестік торабы пайда болады. Қазақ жүздерінің әрқайсының тайпаларының көшіп-қонатын жолдары мен жерлері, ілгеріде аталған мемлекеттер территориясының негізгі бөлегімен сәйкес келетін жалпыға ортақ этникалық территориясы болады. Ұлы жүз Сырадариядан бастап Жетісу жерін түгел жайлайды: үйсін, қаңлы, дулат, албан, суан, сіргелі, ысты, жалайыр т.б. Орта жүз Орталық Қазақстан аудандары мен Солтүстік-Шығыс Қазақстанның бір бөлігін қоныс етеді: қыпшақ, арғын, найман қоңырат, керей, қарлұқ. Сырдарияның төменгі жағы Арал, Каспий жағалауында Кіші жүздін мекені. Құрамы: алшын, адай, алаша, байбақты, жаппас т.б.