Іканапіс Маскоўскага княства.

Андрэй Рублёў. Пра жыццё вядома вельмі мала. Мяркуюць, што ён нарадзіўся каля 1360. Рублёў стаў манахам, а затым саборным старцам Спаса-Андронікава манастыра. Яго іконы вылучаюцца гучнасцю і чысцінёй каларыту, які можна назваць паэтычным. «Нібы каляровыя хвалі прабягаюць па святочным шэрагу»:

* «Дабравешчанне»* «Праабражэнне»* «Троіца»

Майстар тлумачыць тэму Фаворскага[4] святла па-свойму: з боку вучэння ісіхасты[5], але прапануе яе вельмі індывідуальнае мастацкае ўвасабленне - святло спакою і дабрыні. Ён успрымаецца вучнямі як найвялікшая таямніца і як невыказная любасць.

Дыянісій.

Ён паходзіў з шляхетнага роду і належаў да свецкіх іканапісцаў (не належаў да святарскага чыну і не быў манахам). З таго часу іканапіс стаў спадчыннай прафесіяй. Для Дыянісія характэрныя залішняя падоўжанасць, вяцягнутасць прапорцый, запаволенасць і мяккасць рухаў. Так мастак адлюстроўвае адухаўлёную, «вычышчаную» чалавечую плоць.

* «Маці Божая Адзігітрыя» * «Укрыжаванне»

[1] князь вылучыў на яе будаўніцтва 1/10 частку сваіх даходаў - адсюль і назва

[2] Мацей, Марк, Лука і Іаан

[3] Фрэска - жывапіс фарбамі, разведзенымі на вадзе, якія наносіліся па сырой тынкоўцы.

[4] святло, якое зыходзіла ад Хрыста, калі ён з'явіўся сваім вучням пераўтвораным у ззянні боскай магутнасці «славы» на гары Фавор

[5] ад грэч, «ісіхія» - «ўнутраны спакой», «бязмоўе»; ціхая малітва да Бога