Васіль Гігевіч

- нар. у 1948г.,вучыўся на фізфаку.2 выражаныя тэмы ў творчасці:1. жыццё сучаснага горада і становішча выхадца з вёскі.Амаль усе яго героі - былыя вяскоўцы,якія пакінулі вёску ў маладосці і шукаюць сваё шчасце ў горадзе.Пісьм-к працягвае даследванні хар-ру,уведзен. у 60-я гг у нашу літаратуру М.Стральцовым.Але М.С. імкнуўся паяднаць у душы свайго героя горад і вёску,не супрацьпастаўляе горад і вёску,а бачыць добрае,вартае і там,і там.В.Г. не супрацьпастаўляе вёску і горад таксама,але яно часта не прадугледжваецца.2. фантастычная тэма- разваж. над праблемамі жыцця цывілізацыі.Яго творчасць - з'ява ў пэўнай ступені ўнікальная.Можа падацца.што гігевіч -празаік самы што ні ёсць традыцыйны,што ён ідзе збітым правераным ўляхам многіх суч.літаратараў.І праблема пъянства,і неадназнычныя па выніках,непрадказальныя праблемы НТР,дзе многае залежыць ад такога хісткага і расплывістага крытэрыя як маральнасць вучонага,і партыйна-наменклатурнаякарумпіраванасць таталітарнага і посттаталітарнага грамадства.

"Мелодыі забытых песень" - ягоным героем з'яўляецца тыповы сучаснік аўтара,тыповы герой свайго часу - здольны вясковы хлопчык з глухой бел.вёскі,які ў пошуках сэнсу быцця трапляе ў вялікі горад,атрымлівае адукацыю і паступова, абрастаючы рэчамі і набываючы гарадскі глянец, траціць разам з рэшткамі вясковага светаўспоымання традыцыйна-народную векавую мараль.

Раман "Доказ ад процілеглага" 1983г. Звычайнае жыццё звычайных навукова-тэхнічных супрацоўнікаў звычайнай лабараторыі..іх 5 чал-к.Алмазаў - самы пажылы,яго жыццёвая пазіцыя:трэба трымаць унутраны спакой,трэба ўмець жыць.,адукаваны,але не баіцца палемікі,няма агрэсіўнасці,асабістых прытэнзій.ДЗесьці такога ж характару і зместу і Эма Міхайлаўна,але ў нехадавроленасці сваім лёсам.няма волі,няма цвёрдай маральнай пазіцыі.І калі Алмазаў перакананы ідэйна ў сваёй жыццёвай пазіцыі,а Эма Міхайлаўна адаецца на волю лёсу,то Віталя толькі становіцца на гэты жыццёвы шлях.Ён яго ўжо выбраў.Нешта ў ім як бы пратэстуе,выклікае нездавальненне.Але гэта ўжо рэшткітаго светаўспрымання,якое ён прынёс з вясковага жыцця.Таму Віталя ў сябе і для сябе імкнецца апраўдаць свае паводзіны,падвесці пад іх якуюсьці маральную аснову.Віталя разумее,што штосьці не так у адносінах да мінулага."Чаму і адкуль ідзе гэтая сарамлівасць і няёмкасць за сваё блізкае і роднае?"Тут выразна акрэслена з'ява грамадскага жыцця:разрыў з вёскай - разрыў з нац.дух.традыцыяй.Тыя ж Разорчык,Макрыцкі,сумленныя,працавітыя,якія бачаць цвяроза ўсё,што адбываецца навокал,часам і губля.ць адчуванне перспектывы.Макрыцкаму ўсё больш пачынае здавацца,што ўсё навокал нагадвае гульню,у якой роля чалавека- вінцік,дзе ён безабаронны,бяспраўны.Той жа Разорчык,які працуе хагадчыкамлабараторыі і якому трэба адказваць за іншых,на нейкім этапе знаходзіць непаразуменне з супрацоўнікаміз жонкай,дачкой,і ён пачынае пытаць сябе:ці трэба?Песімізм агульнага ўраэання ад твора прыглушаецца часткова лірычна-публіцыстычным аўтаравым завяршэннем,дарэчы выдзеленым навват графічна.(пра зоркі,сэнс жыцця,што не зможаш абысціся без надзеі,дабра і спачування).Гігевіч,як ніхто ў літаратуры,засяродзіў увагу на негат.маральных выніках навук-тэхн.прагрэсу для чалав.асобы,грамадства.Піс-к вызначае характар паводзін герояў у аналаг.абставінах,змест думак,перажыванняў.ставіць дыягназ маральнага стану чалавека.