Методыка вывучэння займенніка і прыслоўя у пач.кл.

Пасля гэтага робіцца абагульненне (азначэнне займеннікаў, іх роля ў тэксце).

На наступным этапе вучні знаёмяцца з сінтаксічнай роллю займеннікаў (дзейнік ці іншы член сказа), уводзіцца тэрмін асабовыя займеннікі.

· Паняцце асоба ўсведамляецца вучнямі праз адносіны суб’екта да працэсу камунікацыі: я (мы) – той або тыя, хто гаворыць; ты (вы) – той або тыя, да каго звяртаюцца; ён, яна, яно, яны – той або тое, пра каго ці пра што гавораць. Паказаць змяненне займеннікаў 1-ай, 2 - ой і 3 - ай асобы адзіночнага і множнага ліку па склонах можна на матэрыяле спецыяльна падабраных тэкстаў (дзеці ставяць у дужках пытанні і выпісваюць займеннікі ў парадку склонаў) ці шляхам аналізу адпаведных табліц (так прапанавана ў падручніку). Ужываючы на месцы назоўнікаў мужчынскага, жаночага і ніякага роду займеннікі трэцяй асобы, вучні прыходзяць да разумення роду займеннікаў (ён – мужчынскі род; яна – жаночы род; яно – ніякі род). Неабходна як мага часцей звяртаць увагу на адпаведнасць роду, ліку і склону займенніка 3-яй асобы, роду, ліку і склону назоўніка, замест якога займеннік ужываецца. Прыём, якім правяраецца напісанне прыназоўнікаў з займеннікамі той жа, што і пры напісанні прыназоўнікаў і назоўнікаў: пастаноўка пытання ці ўстаўка азначэння. Пры вывучэнні тэмы неабходны практыкаванні стылістычнага характару: замяніць адзіночны лік займенніка множным; замяніць назоўнікі займеннікамі і наадварот; утварыць словазлучэнні з займеннікамі; напісаць пісьмо сябру, ужываючы займеннікі і інш

Адна з асноўных задач настаўніка пры вывучэнні тэмы – навучыць дзяцей правільна выкарыстоўваць займеннікі ў вуснай і пісьмовай мове з мэтай папярэджання паўтораў.